Γιατί δεν ακούν τα παιδιά;
“Άν το έχετε πει στο παιδί σας χίλιες φορές και συνεχίζει να μην καταλαβαίνει, τότε δεν είναι εκείνο που τα παίρνει δύσκολα.” – Walter Barbee
«Δεν με ακούει..» Φράση που τη λέμε συχνά οι γονείς απηυδισμένοι. Γιατί άραγε; Γιατί δεν ακούν τα παιδιά; Τι φταίει; «Του το ‘χω πει χίλιες φορές και με εκατό διαφορετικούς τρόπους. Με το καλό, με το κακό, ήρεμα, με φωνές, με τιμωρίες για να μάθει». Το παιδί συνεχίζει και κάνει το αντίθετο ή λέει όχι ή με αγνοεί προκλητικά ή κλαίει ή φωνάζει. Τι συμβαίνει τελικά; Δεν έχει αυτιά;
Η απάντηση είναι «Ναι, δεν έχει αυτιά. Τα αυτιά έχουν κλείσει.» και θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Έχετε ποτέ βρεθεί στη θέση, όπου εργάτες κάνουν πολλή φασαρία έξω από το σπίτι σας; Ένα κομπρεσέρ σας έχει σπάσει τα αυτιά και τα νεύρα; Αλλά, ο δρόμος πρέπει να ανοιχτεί, και αυτός που πρέπει να κάνει υπομονή είστε εσείς; Και μαζί με εσάς και τα αυτιά σας; Μείνετε σε αυτήν την εμπειρία και θυμηθείτε ότι μετά από κάποιες μέρες τα αυτιά σας σταματούν να ακούν τον ισχυρό αυτόν ήχο. Ο ήχος έχει πια μαλακώσει και δεν είναι τόσο ενοχλητικός. Το ίδιο σίγουρα σας συμβαίνει αν μένετε πάνω σε μια κεντρική λεωφόρο. Ο ήχος των αυτοκινήτων, τα κορναρίσματα, τα μαρσαρίσματα, οι φωνές του πλήθους σταματούν κάποτε να ακούγονται.
Όπως καταλαβαίνετε, το μυαλό έχει την ικανότητα να προσαρμόζει τις αισθήσεις, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει χωρίς περισπασμούς. Αυτό σημαίνει, ότι όταν κάτι είναι επαναλαμβανόμενα ενοχλητικό, απευαισθητοποιεί την αίσθηση που «πιάνει» το ερέθισμα προκειμένου να μην βιώνει συνεχώς τα δύσκολα συναισθήματα που το ακολουθούν.
Πόσες φορές είπαμε πώς λέμε στα παιδιά μας το ίδιο και το ίδιο; Χίλιες; Μόλις πετύχαμε να απευαισθητοποιήσουμε την ακοή του σε αυτό το οποίο θέλαμε να ακούσει.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θέλουμε να δώσει προσοχή σε αυτό που θα του πούμε, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι το να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ακόμα κι αν το κάνουμε με διαφορετικούς τρόπους, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μεγαλώνουμε την αντίσταση του παιδιού και να γεμίζουμε εμείς με θυμό.
Εάν το παιδί μας δεν ανταποκρίνεται στη μέθοδο επικοινωνίας που χρησιμοποιούμε και αντιστέκεται, ας αναστοχαστούμε: “Μήπως δεν ακούει γιατί δεν το ακούμε; Μήπως στην επικοινωνία μας δεν έχουμε συμπεριλάβει και τη δική του άποψη, τη δική του αντίληψη και θέση;” “Μήπως επικοινωνούμε μονόδρομα;” Ίσως, αν έχουμε στο μυαλό μας την αμφίδρομη επικοινωνία, στη συνέχεια επιλέξουμε κάποιον τρόπο πιο αποτελεσματικό.
Ας μην κατηγορούμε τα παιδιά μας για πράγματα που δεν εξαρτώνται από αυτά. Να είμαστε ευέλικτοι. Άλλωστε, ο γονεϊκός ρόλος αφορά την ευελιξία αναφέρει ο Walter Barbee: Αν κάτι δεν λειτουργεί, το αλλάζουμε.
